وعده های که بر روی زمین جا ماندند

فانوس زاگرس؛

وعده های که بر روی زمین جا ماندند

به قلم سیدایمان تقوی

این انتخابات هم با تمام حواشی خوب و بد خودش به پایان رسید ولی در این میان وعده های روی زمین ریخته را رفتگران زحمت کش شهرداری جارو کردند تا با همان جارو کشیدن برخی شان به سطل های زباله بروند تا چهار سال دیگر دوباره بیرون بیاورند و وعده بدهند و وعده بدهند و وعده بدهند.

وقتی رفتگر شهرداری را می دیدم که با آن زحمت و مشقت بر این کاغذ ها جارو می کشید یاد جمله معروف بادآورده را باد می برد افتادم و از او پرسیدم زحمتت نیست آنها را جارو می کنی؟

با لبخندی معنا دار گفت بعد از هر انتخابات این کار ماست، اگر ما آنها را جارو نکینم چه کسی تمیز می کند، به فکر فرو رفتم و با خودم گفتم اگر همان افرادی که با ولع این کاغذ ها را پخش می کنند و یا آن نامزدی که با شور و اشتیاق این وعده ها را می دهد، بعد از زمان انتخابات آنها را جمع آوری کنند چه صحنه زیبایی می شود.

نگاه برخی نامزدها به افق های دور،شعارهای آرمانی و تهی، بومی گرایی و نگاه به جوانان، تحصیلات عالیه و اقوام زیاد، پسری که معلوم نبود پدرش است یا خودش همه و همه از کاغذ پاره هایی بود که سوفور در حال جارو زدنشان بود.

خلاصه از رفتگر زحمت کش جدا شدم و با خودم به فکر فرو رفتم که نکند این وعده ها در همین حد باقی بماند که خدایی ناکرده بازهم اعتماد مردم به آنها کمرنگ بشود.
امیدواریم این عزیزان که نماینده و وکیل مردم شدند، واقعا وکیل مردم بشوند نه وکیل منافع شخصی و طایفه ای خود ، مردمی فکر کنند و به فکر مردم باشند…