حسن باشت باوی “اسطوره بوکس ایران ” افتخار صنعت نفت (گچساران-آبادان)

حسن باشت باوی “اسطوره بوکس ایران ” افتخار صنعت نفت (گچساران-آبادان)

دکتر داود کیانی ؛ حسن باشت باوی در سال ۱۳۰۶ چشم به جهان گشود .آن مرحوم از قوم لر، طایفه اولاد ملکی و ایل عالی شاهی گچساران بود که به دلیل هجرت اجداد خود به آبادان در آن شهر سکنی گزیده بودند.ایشان کارمند شرکت ملی نفت ایران در آبادان بودند.

در سال ۱۳۲۳ ورزش حرفه ای مشت‌زنی(بوکس) را فراگرفت و در این راه سختی‌های بسیار کشید.در سال ۱۳۲۸ او نایب قهرمان کشور شد و عناوین دیگر را در میدان‌های داخلی و خارجی تصاحب گردید.بازوهای توانمند او زود مورد استقبال تیم ملی قرار گرفت. در سال ۱۳۳۷ مربی حرفه‌ای بوکس در آبادان که قدیمی‌ترین باشگاه ورزشی آن روزگار بود، گردید. از سال‌های ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۴ مربی بوکس تیم ملی ایران انتخاب و با جدیت تمام در این مسیر تلاش نمود. با توجه به سابقه طولانی خدمت در ورزش بوکس ایران به “پدر بوکس ایران “مشهور است.با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و تهاجم گسترده به آبادان، مرحوم حسن باشتی در سال ۶۰ به زادگاه و ایل خود عالیشاهی گچساران برگشت واز آن تاریخ در صنعت نفت گچساران مشغول بکار گردید.پس از سالها دوری از ایل و طایفه دوباره سنتهای گذشته را حس نمود.

حسن باشتی میدان بوکس را برای ارزیابی و رویارویی با حریفان انتخاب نمود و وارد کارزار سخت مبارزه گشت.حریفان داخلی را پشت سر می گذاشت و حریفان بین المللی را در خارج از کشور اسیر نمود.مشتهای محکم او در پهنه ی تاریخ و جغرافیای ایران به خوبی درخشیده است.او ورزیده ای چابک و مشت زنی حرفه ای بود ، که در میادین بسیار بین المللی خوب رقصید ، رقص دستانش هر انسانی را به تفکر وا می داشت. بسیارحریفان قدر که با مشتهای محکم او نقش بر زمین شدند.ظرافت کاری باشتی تنها به مشت زنی بسنده نشد. او کوه وجود خویش را شکافته و معدن درون و گنج های درون خویش را خوب می شناخت و به خاطر این شناخت عمیق بود که هرگز مغرور نشده و تواضع فوق العاده اش این انسان آهورایی را در چشم زیبا تر می نمود.

شاید حس می کنم قلمم در رثای این گوهر نازنین اغراق می کند اما دلم گواهی می دهد او گوهری ژرف و بیادماندنی در تاریخ ایل ماست. روح لطیف عشایری باشتی هر گز اسیر آن همه وجوب مادی دنیا نگردید.زرق و برق دنیا در نزد باشتی عملا کوچک و خوار بود و با دوچرخه ای ساده در شهر رفت و آمد می نمود. سرانجام در سال ۱۳۸۶ سالن بوکس این شهر به نام ایشان نام‌گذاری گردید.همچنین در سال ۱۳۹۶ از تندیس او در شهر گچساران رونمایی گردید.در اردیبهشت سال ۱۳۹۷ حسن باشتی جهان مادی را ترک و چشم از جهان فرو بست.

افلاطون را گفتند چرا هرگز غمگین نمی شوی ؟ پاسخ داد دل نمی بندم بر آنچه نمی ماند و باشتی در عین آن شکوه و عظمت مردی ساده و متواضع و مردمی می زیست.روح لطیف باشتی آدم را به تفکر وا می داشت. او انسانی بزرگ و و روحی غنی داشت که هر گز وابسته به هیچ چیز نبود.نبوغ آرامش و اصالت وجودی و منش قهرمانانه ی وی او را هرگز اسیر القاب نکرد.باشتی در میان مردمان ایلش ساده زیست و ساده مرد.او خود را منتسب به هیچ مقام و فردی نکرد، روح آزاده ی وی او را اسیر روزمرگی و نام و نان ننمود.انصافا او انسانی بزرگ و وارسته و شایسته و در خور تعظیم کرامت انسانی بود.فردی خود ساخته که جهان بزرگی را پشت سر گذاشته بود.مشتهای قوی او در مقابل حریفای قوی خوب زبده از کار درآمده بود.مشت بازی که حریفان تحمل ضربات سنگین او را نداشتند.او قهرمانی بزرگ اما فوق العاده متواضع بود، و تنها او شیفته خدمت به مردمانش بود.آنها که خود را به زمین و زمان می زنند تا نامی بیابند اما باشتی نامی بزرگ در جغرافیای ایران و جهان داشت ولی در عین حال به جد گمنام گمنام بود،گمنامی باشتی زیبایی چندانی به این مرد عشایری دور از مرکز می داد.او طلایی بود که این نام را به یدک می کشید نه دوده ای که بالا رفته باشد.او از اصالت قومی ریشه دار در تاریخ و تمدن و فرهنگ ایران زمین برخاسته بود که می درخشید.او کتاب بزرگ شاهنامه است که هنوز باز است و باید روزی بیشتر برای آن نوشت .این چند خط فقط برای یادآوری این مرد بزرگ بود.چه زیبا گفت نیما یوشیج :”

نام بعضی نفرات ،
رزق روحم شده است ،
وقت هر دلتنگی سوی شان دارم دست ،
جرآتم می بخشند ”

و باشتی از نامهای نیکی است که رزق روح و نیاز جامعه ماست و مانند نگینی می درخشد و باید برای نسل آینده باقی ماند.باشتی زندگی ی پر نکته و درس آموز دارد و یکی از مهمترین نکته هایش این بود که نه در دوره قبل از انقلاب و نه بعد از انقلاب اسلامی وارد مسائل سیاسی نگردید و مدح و ثنای هیچ کس را نگفت.با وجود آنکه بعضی مقامات برای مقاصد خاص سیاسی خود از نام بزرگ این پیشکسوت ورزش ایل استفاده سیاسی می نمودند اما خود وی هیچ گاه وارد بازی سیاسی نگردید.عموزاده ما، عموی شهر و طایفه و ایل وعموی همه قوم و خویش بود.اردیبهشت امسال اولین سالگرد هجرت زنده یاد حسن باشت باوی است.روحش شاد و راهش پر رهرو.

دکتر داود کیانی ، عضو هیات علمی موسسه مطالعات بین المللی انرژی و استاد دانشگاه