افتخار افرینان گمنام گچساران

فانوس زاگرس؛

افتخار افرینان گمنام گچساران

به قلم دکتر روح الله قابضی

در ایام گذشته شاهد موفقیت های متعدد فرزندان گچسارانی در مسابقات مختلف ورزشی در سطوح ملی و منطقه ای و کشوری بودیم.ضمن تبریک توفیقات به دست آمده به دانش آموزان و خانواده های آنان ، مربیان ، مسئولان و آرزوی کسب توفیقات بیشتر در این زمینه ها، لازم دیدم نکاتی را در این خصوص تقدیم خوانندگان محترم نمایم.

تا جایی که اطلاعات حقیر یاری میدهد در ایام گذشته بخشی از افتخارات به دست آمده در حوزه ورزش به قرار زیر است.جوان باباکلانی به نام حسین نیرومندی در دو مسابقات صحرانوردی در کشوری به مقام قهرمانی رسیده و در مسابقات بین المللی ترکیه نایب قهرمان شده است.

محمد رضا پورفتح در مسابقات کشتی به مقام نایب قهرمانی کشتی دست یافته و محمد رضا رضاپور به فینال راه یافته است.

ثنا و ثمینا دو قولوهای نارکی در رشته پینگ پنگ حایز رتبه اول و دوم شده و به تیم ملی دعوت شده اند.تیم هاکی دختران روستای تلخاب شیرین در مسابقات المپیاد ایرانیان نایب قهرمان کشور شده است.عارف و آرمین قابضی ر رشته پرثوآ و کونگ فو پرتوآ در کشور به مقام قهرمان دست یافته اند . قطعا موارد دیگری هم هست که بنده از آن بی اطلاع هستم.

اما به هر حال به همین تعداد بسنده می کنیم چرا که مشت نمونه خروار است.در این خصوص چند نکته جای تامل دارد .اول اینکه امروز در حوزه ورزش بخش های مختلفی به انحائ مختلف فعالیت دارند .اداره ورزش وجوانان که متولی اصلی تربیت بدنی در شهرستان است.امور ورزش صنعت نفت که از امکانات خوبی برخوردار بوده و سالانه هزینه های زیادی نیز در این زمینه انجام میدهد. آموزش وپرروش دستگاه دیگری است که تولیت بخشی از ورزش به خصوص حوزه حساس استعداد یابی را به عهده دارد.

تجربیات حقیر و نتایج به دست آمده نشان میدهد که در دستگاههای متولی ورزش به خصوص شرکت نفت توزیع و تخصیص بهینه منابع انجام نمی شود. هزینه های کلانی در برخی رشته های ورزشی انجام می شود که نه تنها دست آوردی برای مردم ندارد بلکه آرامش روانی آنها را به هم میریزد.

در حالی که میتوان با بازنگری در این زمینه و اندک هزینه ای در رشته های دیگری که شهرستان حرفی برای گفتن دارد نیز سرمایه گذاری کنند .موارد زیادی هستند که دارای استعداد بوده و زمینه کسب مقام های کشوری را هم دارند اما نمی توانند از منابع ورزش نفت بهر مند گردند.

ما اعتقاد داریم اعتبارات ورزشی نفت در درجه اول متعلق به کارکنان صنعت نفت است اما اگر قرار است به دیگر بخش های جامعه نیز تسری یابد انتظار میرود اجرای عدالت مورد توجه قرار گیرد چرا که این منابع متعلق به عموم مردم گچساران و حق الناس بوده و صرف آن در مواردی که بی نتیجه است مصداق بی عدالتی است.

معتقدم آنچه در تربیت بدنی آموزش و پرورش انجام می شود به عدالت نزدیکتر است در حالی که همه میدانیم وظیفه آموزش و پرورش قهرمان پروری و ورود به چنین حوزه هایی نیست و از طرف دیگر امکانات ورزشی و نیروی انسانی تربیت بدنی آموزش و پرورش گچساران در مقایسه با بخش های دیگر ناچیز است.

اما از طرفی نتایج به دست آمده در تربیت بدنی آموزش وپرروش در سطح مطلوبی و رضایت بخشی قرار داشته است. بنابراین این موضوع نشان میدهد که در خصوص تحصیص بهینه منابع و امکانات باید تدبیر جدی اندیشیده شود .در اینجا لازم میدانم از زحمات مدیر سابق آموزش وپرورش و مدیریت جدید و همچنین سرکار خانم پناهپوری کارشناس تربیت بدنی که واقعا بیش از آنچه وظیفه انها بوده و امکانات آنها اجازه می دهد برای اعتلای ورزش در شهرستان گچساران تلاش کرده اند تقدیر و تشکر نمایم.

موضوع دوم این است که توفیقات به دست آمده نشان میدهد که این منطقه شرسار از استعدادهای ورزشی وهنری اما گمنام است. همگان شاهدیم دانش آموزان دختر روستای محروم تلخاب شیرین و جوان باباکلانی با در اختیار داشتن حداقل امکانات و یا بهتر است گفته شود بدون امکانات چنین افتخاراتی را در کشور به دست اورده اند .به گونه ای که تیم تلخاب شیرین بر تیم پر ادعا و برخوردار از همه امکانات پایتخت ایران یعنی تهران غلبه کرده است.واقعا این کار پیروزی کمی نیست که به وسیله این دختران صورت پذیرفته است.نباید به سادگی از کنار آن گذشت.

این موضوع از طرفی خوشحال کننده و مایه افتخار است که نشان میدهد در این منطقه محروم و دور افتاده چنین استعدادها و پتانسیل های ارزشمندی وجود دارد اما از طرفی دیگر موضوع به شدت نگران کننده است که چرا چنین پتانسیل هایی مورد توجه قرار نمیگیرند.شک ندارم در همین حوزه ورزش در شهر و روستا چه بسیارند استعدادهایی که با اندک توجهی قابیلت رشد در سطح ملی ومنقطه ای و بین المللی را دارند اما به علت نبود امکانات و عدم توجه مسئولان به جایی نرسیده و سرکوب می شوند.

اگر به ماجرای نایب قهرمانی تیم هاکی تلخاب شیرین نگاه کنید تمام داستان با یک مسافرت تفریحی آقای نوروز حیدری به این روستا شروع می شود و در اندک زمانی تیم هاکی تشکیل و به این افتخار بزرگ دست پیدا می کند. این در حالی است که ورزش هاکی متعلق به گچساران است و پدر هاکی ایران از این شهر بوده است اما متاسفانه این رشته ورزشی مدت‌هاست رها شده بود و امروز دوباره در حال احیا شدن است.قطعا اگر تلاش این مربی دلسوز نبود باز هم خبری از هاکی نبود .

در سایر رشته ها هم تا جایی که اطلاع دارم تلاش فردی و خانوادگی افراد سبب موفقیت انها بوده است.در حالی که این منطقه از نظر امکانات با دیگر مناطق کشور اصلا قابل مقایسه نیست.در دیگر مناطق مدتها و شاید سالها در مکانهای استاندارد و با دارا بودن شرایط مناسب تلاش و تمرین می کند تا در چنین مسابقاتی شرکت کند.

اما به گفته مربی تیم هاکی شرایط ما به گونه ای است که دختر تلخاب شیرینی نایب قهرمان کشور ما با هزینه شخصی و با آژانس اجاره ای باید برای شرکت در تمرین از روستا به گچساران بیاید.

در حالی که با اختصاص هزینه ای که برای یک بازیکن فوتبال در شرکت نفت انجام می شود میتوان قهرمانی تیم هاکی در ادوار بعدی را نیز تضمین کرد .با توجه به مستعد بودن فرزندان منطقه در مقایسه با دیگر نقاط برخوردار کشور با هزینه به مراتب کمتری میتوان در میادین ملی و بین المللی درخشید . این موضوع اراده مسئولان و متولیان امر را می طلبد.

البته این موضوع اختصاص به ورزش ندارد در خیلی از زمینه های فرهنگی و هنری و مدیریتی و … انسان های فرهیخته و مستعدی وجود دارد که در مقایسه با هم ترازان خود به مراتب شایسته تر بوده اما مورد بی مهری قرار گرفته و به حاشیه رفته اند. بنابر این لازم است نگاه مسئولان ما در این زمینه تغییر کند .اقدامات مقطعی و کوتاه مدت پاسخگو نیست.نیاز به رویکرد سیستمی و بلند مدت در این رابطه داریم.در اینجا ذکر سخنی از زنده یاد حسین پناهی خالی از لطف نیست که گفته است در استان کهگیلویه و بویر احمد هزاران حافظ و سعدی وجود دارد که حتی یک بیت شعر نیز نگفته اند.

موضوع مهم دیگر اینکه این افتخار آفرینان در شهر و منطقه خود نیز مظلوم و گمنام واقع شده اند.امروز متاسفانه عده ای از کاه کوه می سازند و برخی موضوعات نمایشی و خالی را ازمحتوا را با رنگ و لعاب کاذب و با صرف هزینه کلان به خورد جامعه میدهند و برای برخی موضوعات بی اهمیت هزینه های کلانی انجام میشود که هیچ گونه توجیهی ندارد در حالی که با اندک هزینه و توجه میتوان زمینه پرورش ومعرفی استعداد های انسانی این منطقه را فراهم آورد. تلخاب شیرین یک نمونه کوچک است .

در جای جای این استان چنین زمینه هایی وجود دارد اما به علت مشکلات مالی و اقتصادی زمینه ظهور و بروز پیدا نکرده و گمنام بوده و به هدر می رود.مطمنم استعداد فرزندان این منطقه در صورت توجه به مراتب بیشتر از کسانی که امروز به چهره های ورزشی کشور تبدیل شده اند حرف برای گفتن خواهند اشت اما افسوس که به جبر طبیعت زاده کهگیلویه و بویراحمد هستند و باید در گمنامی به سر ببرند. یا به عبارت خودمانی صاحب (صحاب) ندارند.

تصور نمائید همین تیم هاکی دختران تلخاب شیرین مربوط به یکی از شهرها برخوردار کشور مثل تهران وشیراز و اصفهان بود ایا واقعا اینگونه برخورد می شد و موضوع با یک برنامه استقبال تمام می شد. شک نکنید ده ها ویژه برنامه تبلیغاتی متنوع جهت معرفی این موفقیت بزرگ و مکانیسم های تشویقی متعددی برای تداوم این پیروزی تدارک دیده می شد. اما ما برای این عزیزان یا دیگر مواردی که در بالا عرض شد چه کردیم.

کدام مکانیسم تشویقی اجرا شده است .چه برنامه ای برای حمایت و تداوم این پیروزیها انجام شده است. حتی در در رابطه اطلاع رسانی موضوع فقط برخی موارد را سایت های محلی مطرح کردند و برخی افتخارات دیگر را از طریق فضای مجازی و صفحات اینستاگرام برخی دوستان دریافت کردیم. که جا دارداین عزیران هم تشکر کنیم که چنین مواردی را یاداوری میکنند.به مسئولان محترم چه مقامات ارشد اجرائی چه متولیان ورزش در تربیت بدنی و شرکت نفت یاداور می شود گرفتن عکس یادگاری با این قهرمانان و انتشار آن در فضای اینستاگرام و اهدای چند تقدیر نامه مشکلی از این عزیران را حل نمکند.باید فکر اساسی کرد.چشم ها را باید شست جور دیگر باید دید.