علیرضا کفایی در یادداشتی نوشت؛
وضعیت و موقعیت جبهه اصلاحات در دوره آقای پزشکیان و در حمایت هایی که از وی می شود بسوی افراط می رود و چنان است که انگار تصمیم و راهبرد آنان در همه حال حمایت و تأیید ایشان است، گاهی منافع ملی و عمومی را بهانه می کنند؛ گاهی جنگ را؛ گاهی اصطلاح ملال آور و تکراری “برهه حساس کنونی” را ….، گرچه انتقادهایی هم می شود ولی اصل و اساس بر تأیید وی قرار گرفته، ظاهراً کانال هم می زنند تا با مقاماتی دیگر ملاقات فرموده و به زعم خود راهی برای برون رفت از وضع موجود بیابند.
آقای پزشکیان از همان ابتدای معرفی کابینه و اعلام “وفاق”؛ آینده کشور را به شرکت سهامی خاص تقلیل داد؛ از مسیر رای اندک مردمی که به “لطایف الحیل” و با امیدهایی پای صندوق بی اعتبار رای حاضر شدند تا یکبار دیگر اعتمادی کنند بلکه تغییری و تحولی صورت پذیرد؛ منحرف شد و با نمایندگان مجلس و بعضی از همان افراطیونی که قرار بود نباشند بند و بست کرد؛ دولت هم از حَیّزِ انتفاع افتاد و اساساً دولتی در کار نیست، از جاهای دیگر تصمیم گیری های خاص و حکومتی می شود و اینان اجرا می کنند.
جبهه اصلاحات کشور وضعیت پیش آمده را در کشور به درستی بررسی کنند تا متوجه میزان ناامیدی مردم و ریزش اصلاح طلبان شوند، سیاست ورزی را پیشه کنند نه سیاست بازی را؛ با این مواضع انتظار نداشته باشند دیگران رفتار سیاسی آنان را بپذیرند.
طوری شده است که در افواه و اذهان جبهه را به مجیز گویی متهم می کنند، با “روزنه گشایان” هم داستان شده و راهی بسوی قدرت و دخول در حاکمیت می گشایند.
افراد!!!جبهه اصلاحات، اصلاحات را به فراموشی سپرده و یا پوسته ای از آن را در دست گرفته که از میان تهی است و رهی بسوی اصلاحات ساختاری و هر تحولی نمی یابد.
در این وضعیت بغرنج و با این دشواری های روزافزون و ناترازی ها و بحران در همه ابعاد و زمینه ها، تداوم حمایت از آقای پزشکیان نه تنها به حل مشکل کمکی نمی کند بلکه بر مشکلات هم می افزاید؛ می بایست بر ریشه اصلی مشکل متمرکز شد و ضمن انسجام ملی و آشتی ملی، روندی که موجب بارآوردن مصیبت ها و بحران ها شده است را متوقف کرد؛ از استبدادی که متاسفانه در مدت کوتاهی پس از جنگ باز به تنظیمات کارخانه بازگشته است دوری جست و آن را عریان و به مردم نشان داد که همه می دانند آقای پزشکیان مرد این میدان نیست و در موقعیت های گوناگون در این یکسال نشان داده است که آخرالامر با همان ها خواهد نشست.
غوغا سالاری و هوچی گری “ابوچماق” ها را که نمی شود انکار کرد یا از دید مردم پوشاند؛ دیگر سر نمی شکنند و گوش نمی برند بلکه هر کس فکری در سر داشته باشد و کسانی که گوشی برای شنیدن داشته باشند، یا در زندان می شوند و یا چون تاجزاده مظلوم بر مدت زندانی اشان افزوده می شود.
جبهه اصلاحات؛ اگر به ایران و آینده ایران می اندیشد بهانه تراشی نکند؛ اصلاحات و اصلاح طلبان را به لبه پرتگاه نکشاند، فساد ساختاری ادامه دارد و چشم اندازی برای تغییر متصور نیست؛ به خود آیند و در این توفان بلا و تباهی سمت مردم بایستند نه در چنبره حکومت گران و تأییدات پزشکیان….
تا کی در چشم عقل خار مغیلان زدن
تا کی در راه نفس باغ ارم ساختن
رخش به هرای زر بردن در پیش دیو
پس خر افکنده سم مرکب جم ساختن
دل از امل دور کن زآنکه نه نیکو بود
مصحف و افسانه را جلد بهم ساختن
بر در شبهت مدار عقل که ناخوش بود
بر سر زند مغان بسم رقم ساختن
چند رصد گاه دیو بر ره دل داشتن
چند قدمگاه پیل بیت حرم ساختن
