بازار گچساران؛ نظمی گمشده یا آزمونی برای مدیریت

بازار گچساران؛ نظمی گمشده یا آزمونی برای مدیریت؟

{تحلیلی از ناهمسانی قیمت‌ها در گچساران و یک سال مدیریت یدالله رحمانی به بهانه‌ی سفر احتمالی رییس‌جمهور به استان کهگیلویه و بویراحمد}

میلاد قیطاسی‌پور؛

بازار گچساران در ماه‌های اخیر، صحنه‌ای از آشفتگی و تناقض بوده است؛ جایی که قیمت‌ها نه به فرمان قانون و نه در سایه نظارت، که بیشتر به اراده بازار آزاد و گاه دلالی‌ها شکل گرفته‌اند. مقایسه ساده با شهرستان‌های هم‌جوار چون بهبهان یا یاسوج نشان می‌دهد کالاهایی که باید هم‌قیمت یا حتی ارزان‌تر باشند، در گچساران گران‌تر به دست مردم می‌رسند.

برای شهروندان، این پرسش هر روز تکرار می‌شود: چرا قیمت ها در گچساران باید گران‌تر باشد؟ مگر فاصله جغرافیایی یا هزینه حمل‌ونقل چنین اختلافی را توجیه می‌کند؟ یا آن‌گونه که برخی می‌گویند، ریشه در ضعف نظارت و بی‌تفاوتی دستگاه‌های مسئول دارد؟

از همان نخستین ماه‌های استقرار دولت چهاردهم در استان، مردم انتظار داشتند تیم استاندار تازه، گره بازار را سفت‌تر بگیرد. اما آنچه دیده شد، بیشتر جلساتی پر از شعار بود تا اقدام عملی. مدیران اقتصادی استان، بارها از تشکیل کارگروه تنظیم بازار خبر دادند، ولی نتیجه ملموسی در سفره مردم پیدا نشد.

بازاریان خود روایت دیگری دارند: نبود هماهنگی میان اداره صمت، تعزیرات و فرمانداری، باعث شده که هر صنف راه خود را برود و قیمت‌ها بر مدار رقابت ناسالم بچرخد. در حالی‌که در شهرستان‌های اطراف، یک انسجام حداقلی میان نهادهای نظارتی برقرار است، در گچساران این انسجام بیشتر به صورت روی کاغذ وجود دارد.

نقدها از همین‌جا آغاز می‌شود. گروهی از فعالان اجتماعی معتقدند رحمانی و تیم او بیش از حد محتاطانه عمل کرده‌اند. آنان نه تغییر جدی در بدنه مدیریتی حوزه اقتصاد ایجاد کردند و نه توانستند فرمانداران و مدیران شهرستان را به خط واحدی بکشانند. نتیجه، بازاری است که هر روز مردمش بیشتر بی‌اعتماد می‌شوند و بیشتر احساس می‌کنند رها شده‌اند.

اما آیا این همه‌ی ماجراست؟ حامیان استاندار می‌گویند بحران‌های ملی مانند ناترازی انرژی، کاهش بارندگی و فشار تورم عمومی، سهم اصلی را در گرانی‌ها دارند و مقصر دانستن مدیران محلی نوعی ساده‌سازی است. به باور آن‌ها، مشکل بزرگ‌تر از گچساران است و حتی اگر تیمی دیگر هم بود، تفاوت چشم‌گیری در قیمت‌ها رخ نمی‌داد.

با این همه، یک حقیقت انکارناپذیر است: مردم گچساران امروز گرانی را بیشتر از همسایه‌هایشان حس می‌کنند. و این واقعیت، خواه ناشی از سوءمدیریت باشد یا شرایط کلان، در نهایت به پای تیم استاندار نوشته خواهد شد.

بازار، آزمونی است که نه با شعار، که با عمل پاسخ می‌خواهد.
رحمانی در سال دوم، ناگزیر است به این میدان بازگردد؛ یا با تصمیمات جدی و تغییرات ملموس، اعتماد از دست رفته را بازیابد، یا بپذیرد که نامش در حافظه اقتصادی مردم گچساران به‌عنوان مدیری بی‌اثر ثبت خواهد شد.