اصلاح طلبی؛ اجباری نمی شود!!

اصلاح طلبی؛ اجباری نمی شود!!

علیرضا کفایی؛

بنام خدا

ورود آقای پزشکیان به انتخابات و معرفی وی از سوی اصلاح طلبان بعنوان کاندیدای مورد نظر، مناقشات و ابهاماتی دارد که به مرور و با گذشت زمان به تدریج برخی مسائل آشکار خواهد شد اما کاملاً مشخص است که پزشکیان گزینه نهایی نبود، بلکه در بهترین حالت می توان گفت تنها گزینه ممکن بود که مطلوب بودن وی هم در احزاب عضو جبهه توافق کاملی نداشت.

آقای پزشکیان توانایی آن را ندارد که محوریت داشته باشد یا اقبال و اقناع افکار عمومی را بتواند کسب نماید، در این مدت هم نوع رفتار و کنش سیاسی او و همچنین مدیریت هایی که گمارده هرچند نام “وفاق” بر آن نهاده است اما نشان داده است که وفاق ادعایی سمت و سوی توافقی پنهان و در برخی موارد آشکار با حاکمیت و قدرت داشته و نیز وی قدرت مرکزیت بخشیدن و استقلال در رای و استواری بر نظر و دفاع از حتی بدنه رای دهنده به خود را هم ندارد.

آقای پزشکیان الگوی توسعه ندارد، تأکید بر سند چشم انداز بدون توجه به واقعیت های امروزین و انجام اصلاحات لازم در آن و همچنین عدم توجه خاص به جامعه مدنی و نصب مدیرانی ناهمسو؛ سیاست ورزی ناممکن است که بلاغت سیاسی در آن دیده نمی شود و مخصوصاً با حضور و تحمیل افرادی از سوی برخی از نمایندگان مجلس که ظاهراً در هر دوره ای رنگ عوض می کنند و در نقش دلال و معامله گر وارد می شوند و در واقع مافیای قدرت و ثروت؛ خود را بزک کرده و در نقش جدید بازی تازه ای آغاز کرده است و باز طمع و پول و حرص و تهدید و تطمیع و شکم های برآمده از دخل و تصرف در مال مردم و حفاها و اجحاف هایی که می شود راه نجاتی برای جامعه نمی گذارد، جامعه مدنی را خفه و مردم را ناامیدتر از گذشته خواهد کرد.

چنانچه این وضعیت ادامه یابد، در جامعه ای که آبستن تحولات است، هر اتفاقی امکان بروز دارد، معلوم است که حاکمیت قصد تغییرات اساسی ندارد، دست از قدرت نخواهند کشید، برای حفظ خود و از روی اجبار به حداقل هایی با حضور پزشکیان تن داده است و به نوعی در این دوره کودتایی علیه اصلاح طلبان به دست خود اصلاح طلبان! و با نقشی که پزشکیان بازی می کند و با فریبی فربه تر از قبل وارد شده است.

اصلاح طلبی اسمی که رنگ و لعاب می خورد تا چیز دیگری نشان داده شود، همان اصلاح طلبی زوری و از سر اجبار است و در اصل اصلاح طلبی نیست؛ اصلاحات را نمایندگی نمی کند، باعث تقویت خودکامگی می شود، ادعای هر وفاق و پیمانی در چنین تفکری صرفاً توافق بر حفظ قدرت با نیرنگی دیگر است، همان قانون اساسی را هم از جایگاه میثاق ملی از انتفاع خارج و همدلی و اقناع و وفاق ملی را در خطر قرار می دهد.

آقای پزشکیان، اصلاح طلبی اجباری نمی شود!!، اصلاح طلبی و قدرت مطلقه در یک اقلیم نمی گنجد، دموکراسی خواهی و آزادی و اصلاح طلبی با قدرت همخوانی ندارد، یا با اصلاحات باشید و از این تناقض که اصلاح طلب باشید و با قدرت و ولاییون به توافق برسید دست بردارید و یا با همان حاکمیت ضد اصلاحات طی طریق کنید و ادعای اصلاح را کنار بگذارید، هم خود تکلیفتان را بهتر خواهید دانست و هم مردم از بلاتکلیفی در خواهند آمد.