کشتی توسعه نیازمند اشک و دلسوزی یک مای واحد است
به قلم غفار فتحی
حقیقت تلخ است و واقعیت سخت ، لاجرم باید قبول کنیم که علی رغم تمامی پیگیری ها و رایزنی های نماینده گان ادوار مخلتف حوزه شهرستان های چهارگانه کهگیلویه بزرگ در مجلس در کنار وظایف ذاتی خود که خروجی شان هم صاحب محاسن بود و هم انتقاداتی بر عملکردهایشان وارد هست ، اما باید با واقع بینی صحه بر این مطلب بگذاریم که توسعه زیرساخت های همه جانبه در سطح حوزه شهرستان های مذکور به هیچ عنوان حدی از مثلث تکامل را سپری نکرده است و نیاز به جهادی شبانه روزی در میدان عمل هست ، حقیقتاً نماینده گان مجلس به صورت کامل مقصر صددرصدی نیستند چون در یک ضلع دیگر عملکرد ضعیف استانداران و فرمانداران در دولت های مختلف ، مبنی بر عدم تحقق چشم اندازهای تعریف شده نیز پرده از سکانسی بر می دارد که کم تر مورد بحث و بررسی قرار می گیرد و این یک آسیب ساختاری در استان ماست ، در سویی دیگر مردم ما متاسفانه قدرت پرورش انتظارات بزرگ را ندارند همه به نحوی خود را قهرمان یکه تاز عرصه سیاست قلمداد می کنند حال آن که سوپر استارها به تسلیم اراده جمعی وامدارند ، اخیراً در فضای مجازی بعضی رسانه ها مطالبی را انعکاس می دهند که کمی دور از انصاف هست هنوز از یک ماه حضور حاج آقا موحد در مجلس یازدهم نگذشته که بعضی ها بجای قلم با چماق مطلب می نویسند اما خوب بدانند که به راحتی می توانند جوابیه های سفت و سختی بگیرند اما از آن جایی که لبیک یا توسعه یک آرمان است ، حقیر معتقدم استان ما علی الخصوص حوزه کهگیلویه بزرگ نیازمند به سلولی ترین و کلی ترین فریادها دارد ، ای منتقدین و حامیان حاج آقا موحد و همه اقشار مختلف بیایید تعصبات افراطی حزب و جناحی را کنار بگذاریم ، چتری از همدلی را فراخوان کنیم ، دست از کوبش های بی دلیل برداریم ، خودزنی ها را متوقف کنیم ، نگاه های زایشی را استارت بزنیم یک مای واحد تشکیل دهیم تا سرعت توسعه برکات جاودان تری عرضه کند ، براستی چه احترام برانگیز می شود ماهی که مهتاب می پاشد…
یک ماه از ورود ایشان نگذشته بیست سال ویک ماه