اینجا همه دکتر اند
عجب جابلقایی است اینجا ، اینجا همه دکتر اند اما مردمانش از بیماری رنج می برند فرقی ندارد چه بیماری داشته باشند چرا که درمانی برایش ندارند ، یکی دکترای اقتصاد دارد و مردم رنج معیشت را تحمل می کنند و دیگری دکتر ای روان شناسی دارد و مردمش خیلی زود راه چاره را خود….می دانند.
خلاصه همه دکترای اسمی هستند اما کوچکترین سوادی از دکترای خود کسب نکرده اند ، استاندارش دکتر است ، فرماندارش دکتر است و بخشدارش دکتر و حتی شهردارش هم دکتر است اما همه رنج بی دکتری را تجربه می کنند.
اینجا همه مهندسن اما مردمش پولی ندارند تا خانه ای بسازند و نقشه آنرا از مهندس اسمی طلب کنند تا دیوار را تا به ثریا برایشان کج بسازد.
اینجا همه پدرن اما نه آن بابایی که نان داد بلکه به دنیا آورد تا رنج زیستن را با کودکش قسمت کند.
اینجا همه مادرند اما فقط زاییدن را بلدند و دیگر هیچ سررشته ای از تربیت کودک در فضای جامعه ندارند و تکیه کلامشان این است که خودش بزرگ می شود.
آری اینجا همه چیز هست و هیچ چیز نیست ، اینجا هستند دکترها و مهندس ها و بابا ها و مادر ها اما ، هیچکدام سرجای خود نیستند.
همه دکتر اند و مهندس اما هیچکدام دکتر و مهندس نیستند و این القاب به عاریت گرفته اند ، با یک دست کت و شلوار و عصای قورت داده آنگونه نشان می دهند که بی‌سوادان متملق و لمپن آنان را به این نامها صدا می زنند.
عجیب نیست وقتی دکتر های واقعی سر در آستین غم و غصه فرو برده اند اینان نامها را به اندک تملقی بهمراه خود یدک می کشند.
به کجا می رویم معلوم نیست…
