خرج به دلار و دخل به ریال

دخلمان ریال و خرجمان دلار
تا زمانی که درآمد مردم به ریال باشد و مخارج زندگی به دلار محاسبه شود فقر از جامعه رخت بر نخواهد بست و روز به روز بر شدت فقر افزود خواهد شد و افراد بیشتری به جامعه فقیر اضافه می گردد.
تقسیم یارانه‌ها نگاه مثبتی است که قسمتی از آلام مردم را مداوا خواهد کرد اما اصل مشکل بجای خود می ماند.
ما نمی توانیم ارزاق را با کشورهای همسایه و یا دیگر کشورها مقایسه کنیم وقتی قشر اعظم جامعه حقوق بگیر هستند و مزد آنان به ریال پرداخت می شود.
به عنوان مثال مرغ در کشورهای مختلف به دلار چهار دلار می شود و همبرگر نیز چهار دلار فروخته و مابقی اقلام نیز به دلار محاسبه شده و مردم نیز با فراغ بال اقدام به خرید می کنند اما دراین میان یک نکته مهم وجود دارد که نباید فراموش کنیم و آنهم دستمزد متوسط کارکنان دولت است کارکنان دولت در کشورهای دیگر حدود چهار هزار دلار دستمزد می گیرند اما همان کارمند و کارگر با دستمزد به دلار در ایران دویست دلار می گیرد و این تفاوت دستمزد است که جامعه ما را به سمت فقر بیشتر سوق می دهد و دخل و خرج خانواده ها با هم نمی خواند.
زمانی یارانه‌ها می تواند موثر واقع شود که دستمزد ها فاصله کمی با مخارج داشته باشد و آن‌زمان است که چاره ساز شده و گره از مشکلات مردم می گشاید.
در کف جامعه با افرادی مواجهه می شویم که کل یارانه را کنار گذاشته تا در مواقع حساس از آن استفاده کنند و از خوردن مرغ امتناع می‌کنند و همین خانوارها بقدری مشکل فقر دارند که از قوت شان می زنند تا بلکه لباس و یا کرایه خانه شان جور شود.
باگران شدن اجناس تعداد بیشماری به مجموعه فقرا اضافه شده است و با قاطعیت می توان گفت قشر کارمند و کارگر نیز زیر خط فقر روزگار می گذرانند.
پرداخت یارانه ها قسمتی از فقر مردم را پوشش داده است و از این بابت باید از دولت تشکر نمود که سهم مردم را هر چند اندک اما به آنان پرداخت می کند.
تنها امید مردم به رقابتی شدن محصولات در سطح کشور است تا از آن طریق فشار کمتری به جامعه وارد گردد ، انشالله که چنین خواهد شد و باری از روی دوش مردم برداشته شود.