حکایت اشک و محرومیت

حکایت اشک و محرومیت
فقر حاکم بر روستا های استان بلاخره اشک یکی از بالاترین مقام های استان را در آورد.
احمد زاده استاندار کهگیلویه و بویراحمد انسان مومنی است که همه را چون خود می نگرد و گمان می کند قلب رئوف اورا تمام مدیران دارند و نگاه جهادی وی را می شود در همه ی مدیران جستجو کرد.
متاسفانه بعد از دهه اول انقلاب کمتر کسی نگاه جهادی به مسئولیت های پذیرفته دارد و بگونه ای عمل می کنند که چند صباحی حکومت می کنند و سپس صندلی را به دیگری می سپارند و غافل از این هستند که صندلی سپرده شده به آنان امانتی از جانب مردم است و هنگامی که بر آن جلوس می کنند می بایست جهادی عمل نمایند تا بلکه عمق محرومیت بجای مانده از قبل را بتوان زدود و بجایش رفاه و آسایش را به مردم هدیه داد.
جناب استاندار عزیز ، شک نکن که اکثر روستاهای استان که شما نتوانستید به آن سفر کنید سرنوشتی بهتر از دیشموک ندارند و بلکه همردیف دیشموک در فقر و تنگدستی به سر می برند.
مردم نجیب و بردبار این خطه قهرمان ساز بواسطه حجب و حیای ذاتی با هر آنچه که ندارند نیز ساخته اند و هر زمان فریادی از سر درد زده اند فقط بگوش خودشان رسیده و هیچ کسی پاسخگوی آنان نبوده است.
بی تردید کمتر انسانی که بویی از انسانیت برده و فردای قیامت خود را پیش روی داشته باشد و نگاهش همچون نگاه شما باشد یقین بدان اشک از چشمانش سرازیر خواهد شد اما کم اند چون شما بودن و کم است نگاه دلسوزانه شما در پاره ای از مدیران.
امیدوارم حداقل اشک های شما رگ غیرت بعضی ها را تکان دهد و بفریاد مردم ستم دیده و سختی کشیده این استان شتافته و گرد محرومیت را از چهره های زنگار گرفته بزدایند تا روزگار مردم محروم استان همچون نقاط حداقل نیمه برخوردار شود ، انشالله