محققان در پژوهش خود توضیح داده اند چندماده زیستی نرم مصنوعی که هم اکنون موجود هستند برای پشتیبانی از باز تولید بافت قلب در محیط آزمایشگاهی به کار رفتند اما بسیاری از آنها پشتیبانی منفعلی از بافت های در حال رشد ارائه کردند. این سیستم ماده جدید علاوه بر فراهم کردن پشتیبانی ساختار و سیگنال هایی که با نور فعال می شوند نشانه هایی ارائه می کنند که روی رفتار قلب تاثیر می گذارد.
به گفته آردونا هنگامیکه سیگنال های الکتریکی موضعی در معرض طول موج خاصی از نور قرار می گیرند، در سطح مشترک بین زیست‌مولکول‌ها، پپتیدها و سلول‌ها تولید می شوند و سلول‌ها را به انقباض ریتمیک‌تر و سلول‌های مشتق از سلول‌های بنیادی را به ابراز ویژگی‌های قلبی‌هدایت می کنند.
با استفاده از پپتیدها برای ارائه محرک‌های ناشی از نور، می‌توان خواص ماده و نحوه تعامل آنها با سلول‌ها را به طور سیستماتیک بر اساس توالی اسیدهای آمینه تنظیم کرد. این فناوری به محققان کمک می کند مکانیسم‌های بیماری را بهتر درک کنند، زیرا به مدل‌های آزمایشگاهی قلب کمک می‌کند تا ویژگی‌های قلب انسان را به طور دقیق‌تری تقلید کنند.
