بر اساس مسیر حرکت این جرم و داده‌های جمع‌آوری‌شده، اخترشناسان گمان می‌کنند که این شیء از منطقه‌ای به نام «دیسک ضخیم» کهن‌سال که در کهکشان راه شیری قرار دارد آمده باشد. اگر این فرض درست باشد، سن این جرم ممکن است به ۷ میلیارد سال برسد؛ یعنی قدیمی‌تر از منظومه شمسی ما.
این شیء فضایی در مسیرش از بین مدار زمین و مریخ عبور می‌کند و سپس دوباره به فضای میان‌ستاره‌ای بازخواهد گشت. ناسا این جرم را در «۱۰ تیر ۱۴۰۴» با سامانه هشدار برخورد سیارکی (اطلس) کشف کرد، زمانی که با سرعتی حدود ۲۲۰ هزار کیلومتر در ساعت حرکت می‌کرد و سرعتش در حال افزایش بود. گفته می‌شود که هنگام نزدیک‌ترین فاصله‌اش با خورشید، سرعت آن به بیش از ۲۴۰ هزار کیلومتر در ساعت می‌رسد. نام این جرم از «سومین جرم میان‌ستاره‌ای (۳ آی)» و سامانه‌ی اطلس گرفته شده است.
دنباله‌دار ۳ آی/ اطلس در مسیر حرکتش با زاویه‌ای حدود ۵ درجه از صفحه‌ی منظومه شمسی عبور می‌کند و از نزدیکی «زهره، مریخ و مشتری» می‌گذرد. اخترشناس جنجالی، «آوی لوب»، می‌گوید همین مسیر عبوری خاص ممکن است نشانه‌ای از منشأ «فناوری بیگانه» باشد؛ چون احتمال چنین مسیری بسیار کم (حدود ۰٫۰۰۵٪) است. او پیش‌تر هم گفته بود که «او-مو-آ-موآ» شاید یک کاوشگر بیگانه بوده باشد.
لوب و همکارانش در یک مقاله علمی (که هنوز داوری نشده) مطرح کرده‌اند که این دنباله‌دار می‌تواند مثالی از «فرضیه جنگل تاریک» باشد، ایده‌ای برگرفته از رمان‌های علمی‌تخیلی که می‌گوید تمدن‌های بیگانه ممکن است عمداً ساکت و پنهان بمانند تا زنده بمانند؛ چرا که فضا ممکن است پر از شکارچیانی باشد که هر نشانه‌ای از حیات را تهدیدی تلقی کرده و نابود می‌کنند. بنابراین، ممکن است کاوشگرهایی مثل ۳ آی/ اطلس در ظاهر یک سنگ فضایی ساخته شده باشند تا دیده نشوند.
نویسندگان مقاله حتی حدس زده‌اند که اگر این شیء واقعاً ساخته‌ی یک تمدن بیگانه باشد، می‌تواند در زمانی که پشت خورشید قرار دارد و از دید ما پنهان است، سرعت خود را کاهش داده و وارد مدار خورشید شود و سپس به سمت زمین حرکت کند. آن‌ها حتی می‌گویند که در این حالت می‌تواند تا آبان یا آذر ۱۴۰۴ به زمین برسد، هرچند خود لوب تأکید دارد که این‌ها بیشتر فرضیات آموزشی و ذهنی هستند و محتمل‌ترین احتمال این است که ۳ آی/ اطلس یک دنباله‌دار طبیعی و بین‌ستاره‌ای باشد که ما فقط منتظر تأیید علمی آن هستیم.
در پایان، این کشف دوباره موضوعات مهمی مانند پارادوکس فرمی را مطرح می‌کند؛ اینکه با وجود میلیاردها ستاره و سیاره در جهان، چرا هنوز هیچ نشانه‌ای از حیات هوشمند دیگر پیدا نکرده‌ایم. برخی می‌گویند شاید واقعاً تنها هستیم، یا اینکه تمدن‌ها خیلی زود نابود می‌شوند، یا اینکه عمداً خود را مخفی می‌کنند. ۳ آی/ اطلس شاید یکی از سرنخ‌ها باشد، یا فقط یک تکه یخ و سنگ کهن از دوردست‌های کهکشان.
