به گزارش فانوس زاگرس ، مجید فرد ، خلبان گچسارانی نوشت؛
ابتدا باید از تلاشهای آقای دکتر تاجگردون قدردانی کرد که با پیگیریهای مداوم، اورژانس هوایی گچساران پس از پنج سال دوباره عملیاتی شد؛ اقدامی ارزشمند که جان بسیاری از هموطنان را در بحرانها نجات خواهد داد.
اما پس از حادثه اخیر در منطقه سولابدر، در توضیحات برخی مسئولان از عباراتی مانند «احتمال سقوط به دلیل شرایط جوی» و حتی استفاده از واژه «سانحه» بهکار گرفته شد که هر دو از نظر علمی جای تأمل جدی دارد.
در علوم هوانوردی، سانحه (Accident) تعریف دقیق و خاص خود را دارد و نمیتوان برای هر تأخیر یا مأموریت اجرا نشده، چنین واژهای را بهکار برد.
از سوی دیگر، ادعای «شرایط جوی نامساعد و خطر سقوط» طبق بررسیهای تخصصی کاملاً رد میشود.
بالگردهایی که در این حوزه استفاده میشوند، برای شرایط سخت اقلیمی ایران طراحی شدهاند و ویژگیهای این بالگردها مشخصاتی دارند که آنها را برای چنین مأموریتهایی ایدهآل میکند:
_ موتور قدرتمند توربوشفت توانایی پرواز در دمای بیش از ۵۰ درجه
_ قابلیت انجام مأموریت در ارتفاعات
_ طراحی ویژه برای شرایط گرم و مرتفع (Hot & High) و مقاومت در برابر گرد و غبار
و….
با این مشخصات، طبیعی است که شرایط جوی روز حادثه ، ارتفاع منطقه سولابدر، مسیر پروازی و نوع مأموریت امداد پزشکی در محدوده توانمندی کامل این بالگرد قرار داشته است.
بررسیهای تخصصی انجام شده نشان داد:
◀دمای محیط در زمان حادثه برای این کلاس از بالگردها کاملاً در محدوده استاندارد عملیاتی است.
◀سایر پارامترهای پروازی شامل چگالی ارتفاع (Density Altitude)، فشار هوا، وزن مأموریت و مسیر پروازی در محدوده ایمن و مجاز برای انجام پرواز بودند.
◀هیچ عامل فنی مرتبط با محدودیت عملکرد بالگرد برای این مأموریت وجود نداشت.
نکته مهمتر این است که پرواز بالگردهای مشابه همین شرکت سازنده، روزانه در صنعت نفت و گاز کشور در شرایط گرمای بالای ۴۵ درجه همراه با شرجی و رطوبت بالا بدون وقفه انجام میشود. پس چطور ممکن است که در شرایط آسانتر، پرواز امدادی حیاتی با تأخیر مواجه شود؟
این واقعیتهانشان میدهد که مشکل اصلی نه در توان بالگرد و نه در شرایط جوی، بلکه در مدیریت هماهنگی، تصمیمگیری سریع و بهکارگیری حداکثر ظرفیتها در زمان بحران بوده است.
احیای اورژانس هوایی یک دستاورد ارزشمند است، اما برای اثربخشی واقعی، نیازمند مدیریت قوی، آموزشهای تخصصی و آمادگی کامل در لحظات حیاتی هستیم؛ چرا که در امداد، هر ثانیه تفاوت میان زندگی و مرگ است.