گردش مدیران به جای چرخش آنان

‍ فانوس زاگرس؛

گردش مدیران به جای چرخش آنان

دکتر ولی الله شجاع پوریان معاون اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران در روزنامه همشهری نوشت：

همزمان با اجرای قانون منع به کارگیری بازنشستگان، موضوع استفاده از نیروهای جوان در مناصب مدیریتی رونق گرفته است، برای آن که درک صحیحی از وضعیت سنی مدیران در دوره های مختلف داشته باشیم خوب است بدانیم در حالی که میانگین سن کابینه دولت اول تقریبا زیر ۳۹ سال بود، این میانگین در هر دوره افزایش یافت تا اینکه در دولت دوازدهم به میانگین بالای ۵۸ سال رسید، به همین ترتیب میانگین سنی نمایندگان مجلس شورای اسلامی بالای ۵۰ سال، نمایندگان مجلس خبرگان بالای ۷۱ سال، شورای نگهبان ۶۳ سال و مجمع تشخیص مصلحت ۶۵ سال ذکر شده است که نشان می دهد سن میانگین سنی مدیران ارشد کشور نسبت به میانگین سن جامعه که ۳۱ سال می باشد،بیش از دو برابر است!

از همین رو افزایش میانگین سنی مدیران ارشد کشور هم در دولت و هم سایر بخش‌های حاکمیتی با انتقاد افکار عمومی مواجه بوده است، به باور دلسوزان و منتقدان، نظام سیاسی و اداری کشور در طول ۴۰ سال گذشته در قبال پرورش کادر مدیریتی جوان بی تفاوت و در نظام جانشین پروری ناموفق بوده است و در طی چهار دهه شاهد چرخش مدیران به جای گردش آنان بوده ایم، به عبارتی مدیران همیشگی از جایی به جایی دیگر و از مسوولیتی به مسئولیت دیگری جابجا می شوند و بسا بعد از مدتی به جایگاه پیشین خود بازگشته‌اند، به یقین چنین شرایطی زیبنده کشوری که دارای ظرفیت عظیم نخبگان و جوانان است، نیست و قانون منع به کارگیری بازنشستگان در صورت اجرای صحیح و کامل می تواند کشور را از بن بست مدیریتی خارج کند.

متاسفانه خلا قوانین و تاخیر در پرداختن به این موضوع مهم باعث شده نظام اداری و سیاسی کشور از داشتن جوانانی که آمادگی پذیرش مناصب بالا را داشته باشند خالی باشد، چه بسا اگر از دهه های پیش این موضوع در دستور کار قرار می گرفت امروز برای انتخاب مدیران ارشد تا این میزان نیازمند مراجعه به مدیرانی با سنین بالا نبودیم. شرایط یک نواخت مدیریت کشور ناشی از عدم استفاده از نیروهای جوان در دو الی سه دهه گذشته بوده که باعث شده جوانان امروز به رغم شایستگی و توان بالا، رزومه و سابقه چندانی در امور مدیریتی نداشته نباشند.

قانون منع به کارگیری بازنشستگان شاید به صورت شکلی بخشی از این بحران را حل کند، اما برای خروج کامل از این شرایط نیازمند اعتماد عمومی به استفاده از مدیران جوان هستیم، اعتمادی که گرچه در برهه هایی با ریسک همراه است، اما به یقین دستاوردهای مثبت آن در سال های آینده برای کشور و مردم نمایان خواهد شد.

از سویی مدیران با سابقه‌ای که این روزها بازنشسته می‌شوند گنجینه های گرانبهایی هستند که باید وجودشان را مغتنم دانست، مدیرانی با سی تا چهل سال سابقه مدیریت در سطوح کلان کشور که استفاده از مشاوره و نظرات آنان در کنار انگیزه، تلاش، پشتکار و دانش جوانان می تواند گره گشای بسیاری از مشکلات و مسائل کشور باشند و باید با تکریم و احترام با آنها برخورد کرد و در قالب اتاق های فکر وشوراهای مشورتی از دانش و تجربه آنان بهره مند شد.

به یقین نظام جانشین پروری با تصمیم های یک شبه و هیجانی اصلاح پذیر نیست، بلکه این فرآیند به عنوان یک رویکرد استراتژیک کلان و هوشمندانه باید در دستور کار مسئولان ارشد نظام قرار بگیرد و طی یک پروسه چند ساله مدیران جوان به بدنه مدیران کشور به صورت تدریجی تزریق شوند. امید است با اجرای قانون منع به کارگیری بازنشستگان، مدیران مشمول این قانون با آغوش باز به استقبال این قانوان بروند و مدیران ارشد کشور نیز در رویکردی جوان‌گرایانه به سمت جوان سازی و تحول واقعی بدنه مدیریتی کشور قدم بردارند.