رویای آمریکایی؛ واقعیت آمریکایی!

شاهرخ رضایی فر،مدرس دانشگاه و کارشناس مسائل سیاسی و اجتماعی در مطلبی نوشت:

همین چندی پیش بود که اعتراضات گسترده، سراسر آمریکا و ایالت‌ها مختلف آن را درنوردیده و معترضان رنگین پوست را به خیابان‌ها آورد. آنچه باعث این اعتراضات گسترده شد، وضع خاص حقوق رنگین پوستان در این کشور بوده و هست که به مدد رسانه‌های آمریکایی همیشه زیر اخبار کم‌اهمیت‌تر گم می‌شود.

حقوقی که از اولی‌یات زندگی در نظامات شهری مدرن است و ذیل حقوق بشر با توصیف یکسانی حقوق شهروندان، صرف‌نظر از نژاد و رنگ آنها، تعریف می‌شود.

بعید است با اوصافی که جامعه جهانی دارد، کسی باشد که اهمیت رسانه را درنیافته؛ اما باید پذیرفت در کنار این دانسته، نوعی جو روانی وجود دارد یا نوعی چیرگی رسانه‌ای که، این موضوعات در صورت طرح هم، بسیار زود فراموش می‌شوند.

 شاید یکی از دلایل این امر، طرح موضوع حقوق بشر، آن هم با روایت آمریکایی آن است که چنان در رسانه‌های بزرگ، بازتاب پیدا کرده و می‌کند که بخش زیادی از جمعیت جهان را به تسخیر درآورده و این باور پیدا شده است که آنجا اتوپیا و سرزمین آرزوهاست.

این روایت هرچند به مدد سینمای پر زرق و برق هالیوود، تفوق دارد اما زیر پوست جامعه آمریکا انواع و اقسام معضلات هست که این کشور را به عنوان پر چالش‌ترین کشور دنیا از منظر تبعیضات جنسیتی و نژادی بر صدر نشانده است.

جایگاهی که خیلی مورد توجه قرار نمی‌گیرد و در این فقره هم نوع کشته شدن جورج فلوید و دیگر هم‌سنگان او، خشمی دفعی را به وجود آورد که بخشی از واقعیات آمریکا، از پرده برون افتاد و البته خیلی زود از دستور کار رسانه‌ها خارج شد.

با این حال این دانسته موجود است که موضع واقعی آمریکا درباره حربه‌ای به نام «حقوق بشر» بارها در گفتار کارشناسان مطرح شده و آن را صرفا ابزاری برای مقابله و اعمال فشار بر کشورهای مستقل می‌داند و موضوع آنها در واقعیت هم بسیار  نازل‌تر از آن است که این ابربدهکار اقتصادی را از منجلاب ساخته شده در خیابان‌های آمریکا برهاند.

موضوعی که در تاریخ ضد حقوق بشر این کشور وجود دارد و فجایعی مانند «کشتار رزوود» را رقم زده که فقط در یک قلم، به کشتار ۳۰۰ سیاه‌پوستان به دلایل نژادی، در شهر رزوودِ ایالت فلوریدا در ۱۹۲۳ انجامید.

آمریکایی‌ها با سابقه‌ای که در زمینه حقوق بشر دارند و واقعیت آن هم بارها به رغم رسانه‌ای شدن مکتوم مانده، چالشی بسیار بزرگ در پنهان کردن موضع واقعی خود درباره حقوق بشر دارند. بعید است ضدیت آنها با مفاهیم حقوق بشری که در مستندات منتشر شده از گوانتانامو و ابوغریب آمده تا زندان‌ها و بازداشتگاه‌های مخفی سیا در جای جای دنیا، رفتار نظامیان آنها در عراق و افغانستان، کشتار سیاهپوستان و …، بتواند این کشور را از  معضلات فارغ سازد.

 اما کارکرد رسانه‌های امپریالیستی، همین است که بتواند در این مواقع به مدد نظام جهانخوار بیاید و آنها را از این منجلاب خارج سازد. این رسوایی در زمینه حقوق بشر که در مناظره ترامپ و بایدن هم گوشه‌ای از آن به نمایش گذاشته شد، تا جایی پیش رفت که بایدن از جداسازی بچه‌های لاتین‌تبار از مادرانشان و نگهداری آنها در قفس خبر داد و ترامپ هم بر این تاکید کرد که قفس‌ها را دموکرات‌ها ساخته‌اند نه من! با این حال این رسوایی خیلی در رسانه‌ها به استمرار پیگیری نشد و نسیمی بود که گویا بگذشت و برفت.

به هر روی موضوع پایمال شدن حقوق بشر در داخل مرزهای آمریکا و نژادپرستی حاکم بر این کشور، بحث جدیدی نیست و معضلی است که آمریکا از بدو ورود سفیدپوستان به این قاره در ۴۰۰ سال اخیر با آن مواجه هستند اما به نظر می‌رسد در نمایاندن این موضوع و نمایش پارادوکس حقوق بشر آمریکایی و واقعیت آنها، رسانه‌ها مغلوب رویای نمایش داده شده توسط هالیوود بوده‌اند.